maandag 16 februari 2009

gedicht: Het wereldse leven


Het wereldse leven is als een afgrond aan het einde van de weg.
Je loopt en voor je het weet kom je nergens terecht.
Het wereldse leven is als een mens zonder geweten,
Vervult met kwaad je komt er pas achter als je deze wereld verlaat.

Het wereldse leven is als een woeste zee,
Je gooit je zelf erin en je drijft mee.
Het wereldse leven is als een batterij.
Voor je het weet werkt hij niet meer en is alles voorbij.

Het wereldse leven is een weg naar het eeuwige leven.
Het leven waar de Almachtige ieder mens wat hij verdiend heeft zal geven.
Dus zeil je mee in de zee van bedrog en kwaad,
Wees dan bevreesd voor de dag dat je deze wereld verlaat.
Ontken je de waarheid en ben je blind.
Open dan snel je ogen voor dat je je in de volgende wereld bevindt.
Wordt wakker uit je slaap laat de wereld je niet misleiden,
Je hebt nu nog de kans om je op het eeuwige voor te bereiden.

Wordt bewust van de waarheid en volg de goede wegen.
Dan heb je op de laatste dag niks te vrezen.
Wees oprecht, breng evenwicht in je leven,
En behoor tot de mensen die Allah uiteindelijk het paradijs zal geven.
Insha Allah!