De perfecte gelovige

De gelovige is niet iemand die alleen de opgelegde religieuze verplichtingen oppervlakkig doet en datgene wat verboden is voorkomt, maar hij is iemand van wie het geloof absoluut (onvoorwaardelijk) is, zonder bezwaren (of wat dan ook) die opkomen in zijn hart en zonder obsessie (wat zich bevindt) in zijn ziel. Hoe meer moeilijkheden hem treffen, hoe meer zijn geloof stijgt en hoe sterker zijn onderwerping wordt.
Hij zou kunnen bidden (du'ah doen) en geen spoor van beantwoording van zijn gebeden zien, maar hij verandert niet omdat hij weet dat hij het eigendom van Degene is die handelt met hem zoals Hij dat wil. Want als er een bezwaar zou (op)komen in zijn hart, dan verlaat hij de rol van dienaar en neemt hij de rol van iemand die protesteert, zoals die van Iblees (de duivel).

Een sterke geloof toont zichzelf bij grote ontberingen (moeilijkheden).

Een gelovige ziet in Yahya, de zoon van Zakariyya, een goed voorbeeld. Hij werd gedood door een tiran die hem confrontreerde, maar Hij (subhanahu wa ta'ala), die hem tot profeet had gemaakt, greep niet in en verdedigde hem niet.

Overeenkomstig; alle tirannie die de profeten en gelovigen trof werd niet van hen afgehouden. Als iemand denkt dat Goddelijkheid hen niet kan helpen, dan is diegene een ongelovige. Echter, als iemand gelooft dat Goddelijkheid hen kan helpen, maar ervoor kiest om dat niet te doen, en dat God (subhanahu wa ta'ala) gelovigen honger kan doen leiden terwijl ongelovigen vol zitten, en gelovigen kan treffen met ziektes en (terwijl Hij) ongelovigen een goede gezondheid schenkt, dan rest diegene alleen de onderwerping aan de Eigenaar zelfs wanneer hij is getroffen door folteringen e.d. .

Jacob huilde acht jaar lang toen Joseph, zoon van Jacob (alayhis salaam), was verdwenen, hij gaf nooit op; het enige wat hij zei toen zijn andere zoon ook verdween was: "Moge Allah hen allemaal bij mij terugbrengen".

Moses (alayhis salaam) bad 40 jaar lang tegen Pharaoh, die kinderen doodde en magiers kruisigde en hun handen afhouwde, voordat zijn gebeden werden verhoord.

Bij zulke onderwerping wordt de intensiteit (kracht) van iemand zijn sterke geloof niet duidelijk door alleen rak'at (buigingen in het gebed (salaat)).

Zo veel van degenen die Qadar prezen werden getroffen door onheil en dit deed hen alleen stijgen in onderwerping en tevredenheid (met hun Heer), en daar schuilt een uitleg van de betekenis van Zijn woorden, "Allah is tevreden met hen" (Qur'an, 5:119 en op andere plaatsen).

Al-Hasan Al-Basree heeft gezegd: mensen zijn hetzelfde bij (goede) gezondheid, maar wanneer hen moeilijkheden treffen tonen zij verschillen.



Imam Ibn ul Jawzee
(vertaald uit: Sayd ul-Khatir, p. 364)