gedicht: Heb geduld

Soms voel je je zwak en klein
Je lijkt helemaal alleen
De muren komen op je af
Je wil weg, maar weet niet waarheen.

Mensen troosten je met woorden
Maar vergeten je in daden
Jouw tocht is eenzamer dan ooit
Vol moeilijke en gevaarlijke paden

Je lijkt omringd door oceanen
Geen enkel stipje land in zicht
Je ziet niks in de duisternis
Zelfs geen ster of stipje licht

Denk dan op zo'n moment
aan de belofte van jouw Heer
Tuinen met daaronderdoor rivieren
En kniel in dankbaarheid neer

Onze Rabb is de Barmhartige
Hij helpt en steunt de moetaqqien
Dus als je je zwak en hulpeloos voelt
Heb Sabr, inna Allaah ma3a sabirien