De maand Sha’baan

De maand Sha’baan

Sha’baan is de naam van de achtste maan, en het wordt zo genoemd omdat de Arabieren in deze maand zich verspreiden (tasha’’aba) op zoek naar water, of er werd gezegd dat zij zich verspreidden om te overvallen of ergens invallen te plegen. Of er werd gezegd dat het zo werd genoemd om het sha’aba (zaken uitbreiden of bovenkomen) v.b., het kwam voor tussen de maanden Rajab en Ramadaan. De meervoudsvorm van het woord Sha’baan is Sha’baanaat en Sha’aabeen.

Vasten tijdens Sha’baan

‘Aa’ishah (moge Allah tevreden met haar zijn) zei: “De boodschapper (Sallalahoe ‘Aleihie Wassalam) vastte totdat we dachten dat hij nooit zijn vasten zou verbreken en vastte niet totdat wij dachten dat hij nooit meer zou vasten. Ik heb de Boodschapper van Allah nooit een hele maand zien vasten behalve tijdens de Ramadan, en ik heb hem nooit meer zien vasten dan dat hij in Sha’baan deed.” (Overgeleverd door al-Bukhaari, nr. 1833; Muslim, nr. 1956).
Volgens het verslag overgeleverd door Muslim (nr. 1957), “Hij vastte heel Sha’baan, he vastte alles op een beetje na van Sha’baan.”

Een groep geleerden, inclusief Ibn al-Mubaarak en anderen, dachten/denken dat de Profeet * niet de gehele maand van Sha’baan vastte maar het grootste gedeelte van de maand. Dit wordt ondersteund door het verslag in Saheeh Muslim (nr. 1954) overgeleverd van ‘Aa’ishah (moge Allah tevreden met haar zijn), die zei: “Ik heb nooit van heb geweten – hiermee wordt de Profeet * bedoeld – een hele maand te vasten dan de maand Ramadan.” Volgens een ander verslag ook overgeleverd door Muslim (nr. 1955), ‘Aa’ishah zei: “Ik heb em nooit een hele maand zien vasten sinds hij naar madeenah is gekomen behalve in de Ramadan.”

Het is verzameld in al-Saheehayn dat Ibn ‘Abbaas zei: “De Boodschapper van Allah * vastte niet de hele maand behalve tijdens de maand Ramadan.” (overleverd door al-Bukhaari, nr. 1971, and Muslim, nr. 1157). Ibn ‘Abbaas beschouwde het als makrooh om een hele maand te vasten behalve tijdens de Ramadan.. Ibn Hajar (moge Allah tevreden met hem zijn) zei: “Hij nam meer, vrijwillige vast-dagen in Sha’baan dan in welke maand dan ook, waar en hij vastte het meeste van Sha’baan.

Usaamah ibn Zayd (moge Allah tevreden met hen zijn) zei: “I zei, ‘O Boodschapper van Allah, Ik zie je niet vasten zoals je vast in de maand Sha’baan.’ Hij zei, ‘Dat is de maand waarin mensen niet opletten, tussen Rajab en Ramadan, en het is een maand waarin daden opstijgen naar de Heer der Werelden. Ik hou ervan als mijn daden opstijgen als ik aan het vasten ben..’” (Overgeleverd door al-Nasaa’i, zie Saheeh al-Targheeb wa’l-Tarheeb, pagina 425). Volgens een verslap overgeleverd/verzameld door Abu Dawood (nr. 2076) ze zei: “De meest geliefde maanden voor de Boodschapper van Allah * om te vasten was in Sha’baan, en zijn vasten in Sha’baan was ononderbroken met zijn vasten in Ramadan” (saheeh verklaard door al-Albaani, zie Saheeh Sunan Abi Dawood, 2/461).

Ibn Rajab (moge Allah tevreden met hem zijn) zei: “Vasten tijdens Sha’baan is beter dan vasten in de Heilige Maanden, en het beste van vrijwillige gevaste dagen zijn die (waargenomen in de maanden) het dichtst bij Ramadaan, ervoor of erna. De status van deze gevaste dagen zijn net als al-Sunan al-Rawaatib die uitgevoerd worden voor en na de verplichte (gebeden) en die de tekortkomingen aanvullen van de hoeveelheid verplichtte gebeden. Dit geldt ook voor de gevaste dagen die gevast zijn voor of na de maand Ramadan. Net zoals al-Sunan al-Rawaatib beter zijn dan andere vrijwillige gebeden, zo zijn de gevaste dagen na en voor de maand Ramadan beter dan het vasten in de andere maanden.

De zin “Sha’baan is de maand waarin mensen niet opletten, tussen Rajab en Ramadaan” geeft dat dat komt omdat het tussen 2 belangrijke maanden plaats vindt, de Heilige maand Rajab en de maand van het vasten, mensen zijn vroeg bezig met deze 2 maanden en ze letten niet op Sha’baan. Veel mensen denken dat vasten in Rajab beter is dan vasten in Sha’baan omdat Rajab een heilige maand is maar dat is niet het geval.

In de hadeeth die hierboven is genoemd is een indicatie dat wanneer bepaalde tijden of plaatsen door mensen regelmatig worden gezien als zaken met deugdzaamheid er andere zaken zijn die zelfs nog betere zijn.

Het geeft ook and dat het mustahabb is om gebruik te maken van momenten waarin mensen onachtzaam zijn tijdens het uitvoeren van aanbidding. Een groep van de Salaf was gewoon de tijd tussen Magreb en ‘Ishaa gebed te vullen met gebeden hiermee zeggend dat het een tijd was waarin velen onachtzaam waren. Een ander voorbeeld is het herinneren/denken aan Allah (dhikr) op de markt/winkelcentrum, want dit betekend dat iemand Allah gedenkt in/op een plaats waar mensen geneigd zijn om onachtzaam te zijn. Er zijn een aantal voordelen om gebruik te maken van momenten waarin mensen vaak onachtzaam zijn en deze tijd te gebruiken voor aanbidding zoals:

Het verstopt iemands goede daad en verborgen en verstopte naafil handelingen zijn beter, zeker het vasten, want het is een geheim tussen de dienaar en zijn Heer. Vandaar dat er wordt gezegd dat er geen factor van opscheppen is in het vasten. Een van de Salaf vastte jaren zonder dat iemand het wist.; hij ging van z’n huis naar het winkelcentrum/markt en droeg twee broden en die doneerde hij en dan vastte hij. Zijn familie dacht dat het brood had gegeten en mensen op de markt dachten dat hij thuis had gegeten. De Salaf dacht dat het mustahabb is, voor een persoon die aan het vasten was, om dingen te doen die zijn vasten verborgen. Het is overleverd dat Ibn Mas’ood zei: “Als je ‘s morgens wakker wordt en je bent aan het vasten, gebruik dan parfum.” Qutaadah zei “Het is mustahabb voor wie (man) aan het vasten is om parfum te gebruiken zodat er geen teken is dat hij aan het vasten is.”

Met het gelijke teken, het uitvoeren van goede daden op momenten dat mensen onachtzaam en afgeleid zijn is moeilijker. Een indicatie van hoe deugdzaam een daad is, is hoe moeilijk het is: als iedereen een bepaalde handeling uitvoert dan is het makkelijk maar als de meeste mensen onachtzaam zijn dan maakt dit het moeilijker voor degene die Allah gedenken. Muslim (nr. 2984) overleverd van de hadeeth van Ma’qil ibn Yassaar: “[De Profeet *zei:] ‘Aanbidding tijdens tijden van fitnah ia als Hijrah voor mij.” (de zin“aanbidding tijdens tijden van fitnah” verwijst naar tijden van opheffing en beproeving, als mensen hun lusten/drang volgen en zij die vasthouden aan de islam doen iets moeilijks.

De geleerden zijn verdeeld over de redden waarom de Profeet * zoveel vastte in Sha’baan. Hun verschillende meningen zijn als volgt:
Hij was niet in staat om iedere maand 3 dagen te vasten omdat hij reisde of een andere reden had, dus verzamelde hij die dagen in Sha’baan. Als de Profeet * een naafil handeling uitvoerde dan hield er aan vast en als hij de handeling miste dan haalde hij die later in.
Er is gezegd dat zijn vrouwen de gemiste dagen van Ramadan in de maand Sha’baan die dagen inhaalde en dat dat een reden was waarom hij in die maand vastte. Dit is het tegenovergestelde van wat ‘Aa’ishah overleverde, dat ze de in te halen dagen in Sha’baan pas inhaalde omdat ze te druk bezig was met de Boodschapper van Allah *.

Er is gezegd dat omdat het een maand is waarin mensen niet opletten. Dit is de meest correcte visie, want de hadeeth van Usaamah hierboven geciteerd waarin wordt gezegd: “dat is een maand waarin mensen niet opletten tussen Rajab en Ramadan.” (overgeleverd door al-Nasaa’i, zie Saheeh al-Targheeb wa’l-Tarheeb, p. 425)

Als Sha’baan begon en de Profeet * had nog wat vrijwillige dagen nog niet gevast dan haalde hij ze in tijdens Sha’baa zodat zijn naafil gevaste dagen zodat zijn vrijwillige dagen uitgevoerd waren voordat de Ramadan begon. Hetzelfde geldt ook als hij Sunnah gebeden had gemist of Qiyaam-al-Layl, dan haalde hij die in. ‘Aa’ishah maakte het meest gebruik van deze mogelijkheid om haar verplichte dagen in te halen. Ze had deze dagen gemist door mensturatie en tijdens andere maanden had ze het te druk met de Profeet * om te vasten. We moeten hier ook een opmerking plaatsen dat iemand die nog dagen moet inhalen dat moet doen voor de volgende Ramadan. Het is niet toegestaan om de dagen in te halen tot na de volgende Ramadan, uitzonderingen daar gelaten (geldig excuus dat geldt tussen de twee Ramadan maanden). Ieder die in staat is om ze in te halen voor de (2e) Ramadan en dit niet doet moet ze na de (2e) Ramdan inhalen en als extra moet hij/zij berouw tonen iedere dag dat hij/zij moet inhalen een arme voeden. Dit is de visie van Maalik, al-Shaafa’i en Ahmad.

Een ander voordeel van het vasten van Sha’baan is dat het een sort voorbereiding/training is voor de maand Ramadan, in het geval een persoon het moeite heeft met de start van de Ramadan; als hij in Sha’baan vast is hij het vasten gewend en hij hij zal zich sterk en vol energie voelen zodra Ramadan begint. Sha’baan is als een introductie van de Ramadan en het heft overeenkomsten met Ramadan, zoals vasten, het reciteren van de Koran en het geven giften. Salamah ibn Suhayl zei vaak: “De maand van Sha’baan is de maand van de reciteerders (van de Koran).” Habeeb ibn Abi Thaabit zei vaak, als Sha’baan nadert, “Dit is de maand van de reciteerders (van de Koran).” Als Sha’baan naderde sloot ‘Amr ibn Qays al-Malaa’i zijn winkel en weidde hij zijn tijd aan het lezen van de Koran.

Vasten aan het eind van Sha’baan

Het is verzameld/overleverd in al-Saheehayn van ‘Imraan ibn Husayn (moge Allah tevreden met hem zijn) dat de Profeet * tegen een man zei, “Heb je iets gevast van de sirar van deze maand?” Hij zei “nee.” Hij zei: “Als je niet hebt gevast, vast dan 2 dagen.” Volgens een overlevering verzameld door al-Bukhaari: Ik denk dat hij bedoelde Ramdan. Volgens een overlevering verzameld door Muslim, (De Profeet *) zei: “Heb je wat gevast van de sirar van Sha’baan?” (overleverd door al-Bukhaari, 4/2000; Muslim, nr. 1161).

Er was wat discussie mbt tot de betekenis van het woord siraar. De meest bekende visie/meinig is dat het verwijst naar het einde van de maans. Het einde van de maand wordt siraar genoemd omdat de maan is verborgen (istisraar) in die periode. Men zou het punt aan kunnen halen dat het was overleverd/verzameld in al-Saheehayn van Abu Hurayrah (moge Allah tevreden met hem zijn) dat de Profeet * zei: “Laat de Ramadaan niet voorgaan door 1 of 2 dagen behalve degen die de gewoonte hebben om regelmatig te vasten, in dit geval mogen ze vasten.” (Overleverd door al-Bukhaari, nr 1983; Muslim, nr. 1082). Hoe kunnen we ons verzoenen met de hadeeth die aanmoedigt tot vasten tijdens deze periode met de hadeeth die juist aangeeft om niet te vasten tijdens deze tijd/dagen/periode? Het antwoord is: veel geleerden en die hun mening gaven over deze hadeeth zeiden: de man die aan de Profeet * de vraag stelde stond bekend als iemand die de gewoonte had om regelmatig te vasten, of hij had een gelofte afgelegd en de Profeet * gebood hem om zijn vasten uit te voeren. ER zijn ook ander meningen over dit onderwerp. We kunnen kortweg concluderen dat er drie scenario’s zijn om te vasten aan het eind van Sha’baan.
Het eerste scenario is als een persoon aan het einde van Sha’baan vast met de intentie om zeker te zijn om de eerste dag van de Ramadan niet te missen. Dit is verboden.

Het tweede scenario is als een persoon vast met de intentie dat hij een gelofte heeft afgelegd of hij moet nog een dag inhalen van de vorige Ramadan of als daad van compensatie (kafaarah), etc. Dit is toegestaan volgens de meerderheid.

Het derde scenario is als het een pure vrijwillge vast-dag is. Dit wordt gezien als makrooh door degene die zeggen dat we Sha’baan van Ramadan moeten onderscheiden door een periode niet te vasten. Tussen degene die zeggen dat het al-Hasan is. Als het gebeurd op een dag dat die persoon gewoon is om te vasten, Maalik en die het met hem eens zijn hebben dit toegestaan, maaral-Shaafa’i, al-‘Oozaa’i, Ahmad en andere maakten een onderscheid tussen gevallen waar het gaat om een persoon die uit gewoont handelt of een ander geval.
Conclusie: de hadeeth van Abu Hurayrah die hier boven is genoemd is degene die we moeten volgen volgens de meerderheid van de geleerden. Het is makrooh om 1 of 2 dagen vrijwillig te vasten voor de Ramadan voor degene die niet de gewoonte te hebben om op die dagen te vasten of al eerder tot het einde van Sha’baan te hebben gevast.

Je kunt je afvragen: waarom is het makrooh om te vasten voor de Ramadan (voor degene die het niet uit gewoonte doen)? Het antwoord is dat er een aantal redenen zijn waarom dit zo is:

Allereerst: voor het geval we extra dagen aan de Ramadan toevoegen die niet een onderdeel zijn de Ramadan. Vasten op de dag van Eid is verboden om de zelfde reden, voor het geval we in dezelfde val lopen als de Lieden van het Boek richting het vasten, zoals zij zelf aspecten toevoegden aan het vasten nav hun opwellingen en lusten.
Voor dezelfde reden is het verboden om te vasten op “de dag van de twijfel”. ‘Ammaar zei: degene die vast op deze dag is ongehoorzaam geweest Abu’l-Qaasim *. De “Dag van de twijfel” is een dag dat mensen niet zeker weten of het Ramdan is of niet, als het nieuws, van het zien van de maan, van een onbetrouwbaar persoon komt. Of als het bewolkt is, sommige geleerden zeggen dat dit ook een “dag van de twijfel” is. Dit is de mening van de meerderheid.

Ten tweede: het maken van onderscheid tussen fard (verplichte) dagen van vasten en van naafil (vrijwillig) dagen van vasten, want het is in de islam voorgeschreven om een onderscheid te maken tussen verplichte en vrijwillige handelingen. Vandaar dat het haraam is om te vasten op de dag van Eid en de Profeet * verbood om na een verplicht gebed direct het vrijwillig gebed te laten volgen tenzij het was afgesloten met de salaam or door te spreken, dit gold vooral voor het Sunnah gebed voor Fajr. Het is voorgeschreven om een duidelijk verschil te maken tussen het gebed en het verplichte gebed. Vandaar dat het is voorgeschreven om het thuis te bidden en achteraf te gaan liggen.
Toen de Profeet * een man zag bidden toen het tijd was voor de Iqaamah zei hij “Al-Subh is vier rak’ahs.” (Narrated by al-Bukhaari, no. 663).

Sommige onwetende mensen denken dat de reden waarom wij niet vasten vlak voor Ramadan is zodat wij kunnen eten en onze lusten kunnen stillen voordat we ons dat verbieden door te vasten. Dit is een fout die voortkomt uit onwetendheid door de persoon die dit denkt. En Allah weet het het best.

Referenties:

Lataa’if al-Ma’aarif fimaa li Mawaasim al-‘Aam min al-Wazaa’if, door Ibn Rajab al-Hanbali

Al-Ilmaan bi shay’in min Ahkaam al-Siyaam, door ‘Abd al-‘Azeez al-Raajihi

En Allah is de bron van Kracht.




* = Sallalahoe ‘Aleihie Wassalam



Vertaald uit: http://63.175.194.25/topics/shabaan/shabaan.shtml