Haafiz Ibn Kathir schrijft in zijn Tafsir:
فقال له مولاه : أذبح لنا هذه الشاة فذبحها ، قال : أخرج أطيب مضغتين فيها ، فأخرج اللسان والقلب ، ثم مكث ما شاء الله ثم قال : أذبح لنا هذه الشاة ، فذبحها ، قال : أخرج أخبث مضغتين فيها ، فأخرج اللسان والقلب ، فقال مولاه
“Luqman’s meester zei tegen hem: “Slacht dit schaap voor ons”, dus hij ging dat doen. Zijn meester zei: “Breng de beste stukken ervan naar ons toe (zodat wij het eten)”, dus hij bracht de tong en het hart. Na een tijd zei zijn meester weer tegen hem: “Slacht dit schaap voor ons”, dus hij ging het weer doen. Zijn meester zei weer tegen hem: “Breng de slechtste stukken ervan naar ons toe”, dus weer bracht hij de tong en het hart. Zijn meester zei:
أمرتك أن تخرج أطيب مضغتين فيها فأخرجتهما ، وأمرتك أن تخرج أخبث مضعتين فيها فأخرجتهما . فقال لقمان : إنه ليس شيء أطيب منهما إذا طابا ، ولا أخبث منهما إذا خبثا
“Toen ik u om de beste stukken vroeg bracht u dezen en toen ik u om de slechtste stukken vroeg bracht u ook dezen?” Luqman zei: “Er is niets beter dan deze twee als ze goed zijn, en er is niets slechter dan deze twee als ze slecht zijn”.
{“Tafsir Ibn Kathir”, 5/499}.