Vermist...

Vermist... de krachtige, vrees voor Allaah, zuster...



o jonge meid, jij o jonge zuster...

Wat een leeftijd hebben we bereikt, een leeftijd met kracht, gezondheid en prachtig uiterlijk...wat nu na verloop van tijd vanzelfsprekend is geworden.. is het niet? We staan voor de spiegel, onze vele gekleurde hoofddoekjes in de kast,(als we al een hijdaab dragen) passend bij onze schoentjes, onze talloze tassen. Maken ons druk, wat als ik nu die mascara weg ga laten, het zonder die glimmende lipgloss ga doen... Ik kan het wel maar waarom ben ik terug gevallen... waarom ga ik ermee door...
Kijkend naar de tijd van kennis, de tijd van het bezoeken van lezingen, het zoeken naar artikelen, het helpen van andere zusters, de boeken, het overwinnen van beproevingen,hoe je ertegen vocht... de manier hoe je ermee begon...het Geloof waar is het..... weggestopt, gevallen, gezonken?

Horend over sterfgevallen...horen van jonge sterfgevallen...zusters die van ons zijn weggegaan.. 19, 20, 21 jaar denkende dat ze nog een heel leven voor zich hadden... is het niet... is het niet dat wij hetzelfde denken... Wetend dat het leven zal eindigen maar waar blijft de tijd.. waar blijft de kennis, dag in dag uit hebben we onze routine maar wanneer gaan we het doorbreken... Druk...moe...school..werk... excuses excuses we hebben erveel..

Maar... is het niet dat wanneer we ons begeven tussen die kennis, die lezingen, die mensen met kennis, die liefhebbende zusters dat, dat zó zó goed voelt... De rust die Allaah zo in onze harten plaatst waarom verruilen we dat voor de wekelijkse koopavonden..waarom verruilen we de zittingen van kennis voor die vriedinnen die we al elke week zien...waarom verruilen we het bezoeken van de moskee voor de t.v...

Zullen we weer terug gaan naar die tijd...de tijd waarin we rust hadden..echt rust ..rust in onze harten.. terug naar de tijd dat Allaah tevreden over ons was... dat wanneer als Allaah komt met de Engelen in rijen dat we geen spijt hebben...


"En jullie hebben de weelde met veel liefde lief! Nee! Als de aarde tot poeder vermalen is. En jullie Heer komt, met de Engelen in rijen. En op die Dag zal de Hel in de nabijheid gebracht worden. Op die Dag zal de mens zich herrinneren. Maar hoe zal die herrinnering hem bevallen. Hij zal zeggen: Wee had ik maar goede daden vooruit gebracht voor dit leven." Soerah Al Fadjr|20/24.